Een aantal jaren geleden zag ik tijdens een bezoek aan de Kew gardens in Londen een prachtige grote trompetbekerplant (Sarracenia). Een vleesetende plant met bekervormige bladeren en hele fijne rode nerven. De wand van de beker is bijna transparant waardoor het licht door het blad heen komt. De opvallende kleur en transparantie trekt insecten aan.

Ik maakte een aantal foto’s en dacht vervolgens een lange tijd niet meer aan de trompetbekerplant.

Tijdens de voorbereidingen voor de expositie "Ode aan de natuur" in het arboretum in Doorn kwam de herinnering aan de trompetbekerplant uit de Kew Gardens weer terug.

Voordat ik schetsen ga maken probeer ik zoveel mogelijk informatie te vinden over de plant. Waar ze groeien, natte of droge plekken, warm of koud klimaat, vroegbloeiend etc. Fascinerend vind ik de manier waarop ze gevormd zijn en wat de functie/ het nut hiervan is. Ook probeer ik zo goed mogelijk te kijken/onderzoeken hoe de plant eruit ziet. Heeft ze stevige bladeren, zitten deze aan takjes of komen ze direct uit de wortel? Bestaat de bloem uit 3, 5 of nog meer bloemblaadjes? Hoe zien de wortels eruit, een penwortel, een wortelstronk….

Ik heb proefmodellen gemaakt om te onderzoeken hoe de plant uit een kokervorm, een beker met deksel kan vormen. Na een paar keer oefenen door de zijkanten van de kleiplaat  gedeeltelijk op te rollen (net zoals de Sarracenia dit doet) lukte het mij ook om een versmalling in de koker te krijgen waardoor de deksel ontstond. De bekers heb ik met een klein penseel voorzien van rode nerven waartussen een wit effectglazuur is aangebracht dat een licht effect geeft. 

Tekst gepubliceerd in vakblad klei 2021.